Mijn maand in de Filipijnen zit er alweer op :(

Wat gaat de tijd snel zeg! Morgen ochtend vroeg vlieg ik naar Japan en zit mijn maand in de Filipijnen er alweer op.

De afgelopen drie weken heb ik weer zo veel moois gezien, vanalles gedaan, verschillende plekken geweest en leuke mensen ontmoet. Misschien wel de mooiste ervaring was de 5 daagse boottocht van Coron naar El Nido met de Tao experience. 5 dagen lang op een fijne boot met 30 man, inclusief geweldige crew, iedere dag snorkelen, heerlijk zwemmen in super mooi water, beach volleyballen (ben daar best goed in geworden al zeg ik het zelf :p), heerlijk eten, op prachtige stranden geslapen in schattige bamboehutjes, gedronken, gefeest, gelachen. Kortom was het een super fijne ervaring die bij aankomst in El Nido nog een paar dagen doorging. De meesten verbleven daar nog een paar dagen dus hebben nog lekker nageborreld en gegeten, aan een zipline gehangen en heerlijk over het strand gewandeld.

Tijdens de Tao experience heb ik Kasia leren kennen. We konden het vrij snel goed met elkaar vinden en hadden ongeveer dezelfde reisroute in gedachten. We hebben de rest van onze tijd in de Filipijnen dan ook samen gereisd. Dit was erg fijn reizen. Je deelt de transport kosten, je slaapt in private rooms ipv dorms voor dezelfde prijs en ik ondernam denk ik meer dan dat ik in m'n eentje zou doen en je hebt altijd gezelschap.

Na het gezellige El Nido gingen we samen verder naar het kleine en rustige Port Barton. Hier hebben we niet zoveel gedaan en dat was precies de reden dat ik daar heen wilde. Even tot rust komen na de afgelopen twee weken waarin ik toch best veel heb gedaan. Heerlijk op het strand gelegen, dagboekje bijgewerkt, kort ritje naar een waterval en gekeken naar de planning voor de komende dagen. Het fijne aan Kasia is dat ze niet alleen maar reist om het reizen en het feesten maar ook, net als ik, om aan haarzelf te werken en doelen te stellen. We hebben in Port Barton dan ook de tijd genomen om hier over na te denken en onze gedachtes op te schrijven. We zijn uiteraard niet alleen maar serieus bezig en hebben genoeg lol samen :)

Port Barton was een plek waar ik graag naartoe wilde. Kasia wilde graag wat langer, dan ik, blijven in Puerto Prinseca. Dit is een grotere stad in de provincie Palawan waar vanuit je kan vliegen naar een andere provincie. Als het aan mij lag hadden we daar niet hoeven blijven overnachten maar Kasia wilde graag naar de ondergrondse rivier. Ik ben blij dat we dat gedaan hebben. Je was een hele dag kwijt voor 45 min varen door de grot maar het was het waard. 'S avonds hebben we super lekker gegeten bij Ka Lui, een vis restaurant. Eten was heerlijk en in het restaurant hingen super veel kunstwerken. Ik heb nog nagevraagd of ik er een kon kopen maar ze verkochten ze helaas niet.

Volgende dag vlogen we naar Cebu City. Gigantische en drukke stad met groot verschil tussen arm en rijk. Gelukkig had ik Kasia dit keer wel kunnen overtuigen om in deze stad niet te overnachten. We gingen meteen door naar de bus om naar Moalboal te gaan. Hadden een plekje voorin bemachtigd zodat we een goed uitzicht hadden. Helaas betekende dat ook dat we voor een eerste gedeelte van de rit vol in de zon zaten in een bus zonder airco. Raampjes stonden allemaal open alleen was het zo druk op de weg dat we niet hard genoeg reden om wind te creëren. We hebben ons kapot gezweet. Tijdens deze busrit werden we constant aangestaard door locals. Ze wezen naar ons en lachten met elkaar. Waarschijnlijk waren wij een van de weinige blanken die ze hadden gezien of ze lachten ons uit dat we niet in een airco bus zaten.

Na een lange rit over donkere wegen kwamen we laat en vermoeid aan in Moalboal. We waren hier om met duizenden sardientjes te snorkelen en voor canyoneering. De volgende dag was dan ook helemaal vol gepland. De sardientjes waren heel bijzonder. Het waren er zoveel! En jij dreef daar boven. Heel tof! En de canyoneering ervaring was geweldig. Je krijgt een helm op en zwemvest aan en loopt 30 min over een glibberig bergpaadje in de regen naar beneden. Beneden aangekomen valt je mond open van verbazing, zo mooi! Super helder zacht blauw water dat tussen twee bergwanden door stroomt met prachtig groen er omheen. Heel vredig! En dan begin je aan de actieve 2.5 uur durende tocht door het water naar het einde toe. Je glijdt van stenen af het water in, je klimt over rotsen heen, bent ondertussen aan het genieten van de omgeving en springt van een paar meter hoog naar beneden. Ik ben daar geen held in en dat hoef ik ook niet dus ben ik niet verder gegaan dan 5 of 6 meter hoog. Kasia heeft van 14 meter hoog gesprongen. Dit was ook weer zo'n mooie ervaring waar ik onwijs van genoten heb!

Ondertussen wordt mijn verhaal veel te lang. Hou het nog even vol. Ik hoef nog maar 1 week haha

Volgende stadje was Oslob. Hier wilde Kasia heen om met de walvishaaien te zwemmen. Ik wist nog niet of ik dat wilde doen. Ik vind haaien prachtige en interessante beesten maar hier worden ze iedere ochtend gevoerd zodat de toeristen ze can dichtbij en met zekerheid kunnen zien. Ze leven vrij in de zee maar hun hele eco systeem is verpest door het toerisme. Uiteindelijk ben ik toch met Kasia mee gegaan en hebben we gesnorkeld met de walvishaai. Heel onwerkelijk! Ze waren zo dichtbij en zo groot! We hebben gegild in onze snorkel. Ik heb er geen spijt van maar ik zou nooit meer op zo'n manier beesten in het wild willen zien.

In Oslob nog wat rondgelopen en gehaast voor onze ferry naar Panglao, onze laatste bestemming. Na een ijskoude natte boottocht aangekomen in onze bungalow. Hele fijne locatie waar ik de laatste 5 dagen ben gebleven. Heerlijk rustig aan gedaan, gezellige mensen ontmoet en een dag tour gedaan waarbij we alle bezienswaardigheden langs zijn gegaan. Verder hebben we hier over het strand gelopen, uiteraard weer een massage gehad, tijdens de regen in de hangmat gelegen en het eerste gedeelte van Japan geboekt en eindelijk onze kleding kunnen laten wassen.

Gisteren heb ik afscheid genomen van Kasia. Zij zit nu heerlijk in Maleisië maar gelukkig zien we elkaar weer een paar dagen in Tokyo en Kyoto :)

Wat een heerlijke maand! En wat een mooi land! :) Ik heb nog steeds een beetje heimwee naar de Tao experience en ga met gemengde gevoelens weg hier. Ik ben super benieuwd naar Japan en heb er onwijs veel zin in! Maar ga de Filipijnen zeker missen!

Ik zal proberen iets vaker te schrijven zodat het niet weer zo'n lang verhaal wordt. Ik zal niet beloven dat ik minder ga mee maken en daardoor minder heb om te vertellen. Foto's lukken helaas niet maar dan hebben jullie nog iets om naar uit te kijken. Verhalen vertellen hoef ik dankzij deze blog niet meer :p